Pedaal - Wren en Cuff The Good One Fuzz
Hoeveelheid:
Kies opties
Hoeveelheid:
Hoeveelheid:
Click the tags to show all products with this tag!
Lang verhaal van de bouwers! Dit is een gloednieuw product!
Wil je dit pedaal uitproberen? Dan ben je van harte welkom in mijn showroom! Klik voor openingstijden of om een afspraak te maken.
Nieuwsgierig naar dit pedaal? Neem contact met ons op via e-mail of stuur ons een bericht via de WhatsApp-knop rechtsonder op de site.
Om te beginnen zul je op de voorkant van je nieuwe pedaal wat tekstuele beschrijvingen zien die misschien wat vreemd overkomen. Om het allemaal wat begrijpelijker te maken, dacht ik dat ik even zou uitleggen wat ze betekenen.
Het begon allemaal met een restauratie. Eind 2020 ontving ik een e-mail van een klant genaamd G. Smith met een vraag over onze restauratieservice. Meneer Smith had een zeer zeldzame B-Muff met "driehoekige knop" uit 1972 die niet werkte. Hij wilde hem graag in zijn oude glorie herstellen en hoopte dat ik hem kon restaureren. Ik heb meneer Smith gevraagd het op te sturen. (Trouwens: "triangle knob" is pedaaljargon voor de eerste generatie Muffs die geproduceerd werden van ongeveer 1969 tot en met 1972/73. Dit specifieke pedaal werd beschouwd als de eerste versie van de Big Muff®, maar dan de 2e editie van dit pedaal. De eerste editie werd gemaakt op een geperforeerde printplaat, punt-tot-punt bedraad en in zeer beperkte oplage gemaakt. Alle V1-pedalen zijn gemakkelijk te onderscheiden door hun kleinere behuizing, aan-/uitschuifschakelaar aan de voorkant en supersimpele, eenkleurige zwarte graphics op helder gecoate stalen behuizingen. Vreemd genoeg, en naar mijn bescheiden mening, ziet geen van de knoppen uit dit tijdperk er ook maar enigszins driehoekig uit, maar om de een of andere reden is de naam bij Muff-liefhebbers blijven hangen.
Een tijdje later ontving ik (Matthew Holl/eigenaar) het pakket en omdat ik de enige ben die hier in de winkel reparaties uitvoert, legde ik het op de plank waar het een paar weken bleef liggen.
Eindelijk kon ik het repareren.
Ik heb het oude pedaal getest en zoals G. al zei, klonk het erg... slecht. Er waren wat kapotte onderdelen en de restanten van wat minder professionele reparaties die in de loop der jaren in elkaar waren geknutseld, wat niet ongebruikelijk is voor een pedaal van deze leeftijd.
Nadat ik wat gescheurde sporen had gerepareerd, de potten had vervangen en een paar gebarsten doppen had vervangen, kon ik hem aan de praat krijgen. Ik was verrast door de geluiden die ik hoorde. Maar voordat ik daarop inga, wil ik het even hebben over een paar dingen die me tijdens het werk opvielen.
Bij het bekijken van het circuit waren de waarden van de condensator en de weerstand niet extreem ongebruikelijk, maar voor een pedaal uit het "triangle knob"-tijdperk was deze specifieke combo er absoluut een die ik nog nooit eerder had gezien. Deze inconsistenties maken Muff-circuits zowel leuk als frustrerend (zoals veel mensen weten, waren de componenten in vroege Muff-circuits ongeveer net zo consistent als jailhouse pruno). Leuk, omdat het mensen zoals ik een enorm palet aan circuits geeft om mee te spelen, me in te verdiepen, na te maken, over te leren en eerlijk gezegd, verliefd op te worden. Frustrerend, omdat de doorsnee gebruiker te horen krijgt dat een bepaalde versie van de vintage Muff de "beste" is. Als ze uiteindelijk een van de heilige graal Muffers vinden, zijn ze soms erg teleurgesteld over hoe het pedaal klinkt. Waarom? In die begindagen van Electro-Harmonix gebruikte het bedrijf vaak alle componenten die ze goedkoop in bulk konden kopen. Zolang de buitenkant van de pedalen er hetzelfde uitzag, maakten ze zich niet al te druk om kleine verschillen in de circuits. Houd er rekening mee dat men in die tijd niet vaak pedalen naast elkaar A/B'de, om kleine nuances, tonen, enzovoort te vergelijken. Om een distortion- of fuzzpedaal te zijn, hoefde het alleen maar... te vervormen of te fuzzen! Zolang het geluid van het pedaal ongeveer gelijk was aan dat van de andere, kon het worden uitgezonden zonder dat iemand het doorhad.
“De Goede”
Kortom, na het bestuderen en analyseren van zoveel Muffs door de jaren heen, weet ik één ding zeker: vintage betekent niet altijd een geweldige klank. Dit geldt met name voor Muffs uit het tijdperk van de driehoeksknoppen, waarvan wordt gezegd dat ze tot wel 18 verschillende circuits in dezelfde behuizing hebben! Op het moment van schrijven ben ik er zelf twee tegengekomen die ik ondermaats vond. Dus hoewel dit pedaal een supercool exemplaar was, wist ik dat er geen garantie was dat het goed zou klinken. Voor een echte schat moet je een écht GOEDE Muff tegenkomen.
Toen ik alles op een rijtje had, was ik erg blij om te ontdekken dat ik in dit geval naar iets had geluisterd wat ik als een van de goede beschouw.
“1972”
Deze is vrij eenvoudig, zoals je vast wel hebt begrepen. Uit alles wat ik kon reconstrueren, is het pedaal waarschijnlijk in 1972 geproduceerd. De ongebruikelijke polariteit van het circuit (verrassend genoeg had het Smith-pedaal een positief aardcircuit, zeer zeldzaam voor een demper, ongeacht het tijdperk), evenals de transistors, maken dit apparaat gemakkelijker te dateren dan sommige andere.
“Vuile ingewanden”
Naast de ongebruikelijke componentwaarden viel me nog iets op: bijna elke condensator in het circuit was van het goedkope keramische schijftype. Keramische schijfcondensatoren waren in die tijd zeer talrijk en werden in veel situaties gebruikt waarin slechts een eenvoudige condensator nodig was om de klus te klaren; het hoefde niets bijzonders te zijn. In audiocircuits (met name circuits met hoge versterking) worden ze echter vaak vermeden omdat ze microfonisch en ruisachtig kunnen zijn en niet-lineaire eigenschappen hebben die in verschillende toepassingen minder wenselijk zijn. In de loop der jaren gaf zelfs Electro-Harmonix® de voorkeur aan het gebruik van alleen keramische condensatoren gemengd met de meer gewilde metaalfilmcondensatoren, en gebruikte zelden alleen keramische schijftypen om de eerder genoemde redenen. Er zijn andere versies van vintage Muffs geweest die volledig keramische condensatoren waren, maar niet veel.
Maar zoals velen van ons weten, zijn pedalen vreemd. Soms creëert het gebruik van de ‘verkeerde’ componenten een bepaalde magie die niet helemaal verklaard kan worden. Het G. Smith-pedaal was daar het bewijs van.
Dus hier komt het "Dirty Guts" om de hoek kijken. Ik besloot op zoek te gaan naar overtollige zakken met oude, verkruimelde keramische schijfdoppen. Hoe ouder en vuiler, hoe beter. Het was een kwestie van uitproberen; ik wilde doppen die oud waren, maar ook consistent. Er waren partijen die te inconsistent of te brokkelig en kwetsbaar waren door onjuiste opslag om te gebruiken. Sommige waren gewoon te goedkoop gemaakt. Maar na wat rondzoeken vond ik oude, vuile, ietwat verkruimelde, maar betrouwbare en consistente doppen die zouden helpen om de magie in Mr. Smiths pedaal te herscheppen.
Als je naar binnen kijkt bij The Good One, zie je een mix van oud en nieuw met een geheel eigen schoonheid.
Dat was de tekst op de voorkant. Nu gaan we verder met wat andere details in het hart van je nieuwe pedaal. We hebben de condensatoren al behandeld, dus laten we de rest van de kerncomponenten die we nog moeten bespreken, eens bekijken.
Weerstanden
Voor de goede heb ik ervoor gekozen om waar mogelijk NOS-koolstofcomposietweerstanden te gebruiken. Na wat metingen bleek er echter een bijzonder vreemde waarde te zijn die behoorlijk afweek van de opgegeven waarde. Omdat de waarde van deze weerstanden geen standaardwaarde is voor koolstofcomposietweerstanden, was de enige manier om dit te compenseren het gebruik van twee mil-spec metaalfilmweerstanden. Dus als je een kijkje in het pedaal neemt, zie je twee glimmende, nieuwe lichtblauwe weerstanden, genesteld tussen al die ouderwetse bruine koolstofcomposietweerstanden.
Transistoren
Voor de transistors koos ik twee transistors die ik nog nooit eerder had gebruikt of was tegengekomen. Ik heb een paar verschillende vintage transistors geprobeerd, een mix van oude en nieuwe, allemaal NOS, toen allemaal nieuwe, en verschillende combinaties daarvan. Dit pedaal zette me aan het zoeken buiten de standaard transistors die ik in het verleden had gebruikt. Na het doornemen van veel te veel datasheets, koos ik uiteindelijk voor een paar transistors die geen NOS waren, niet korrelig, niet zo moeilijk te vinden, niet vaak gebruikt voor pedalen, maar die absoluut het geluid van de originele halfbolvormige FS3700 black-top transistors perfect weerspiegelden. Ik wilde echt dat het een eigenzinnig oud onderdeel werd dat zo zeldzaam was als kippentanden, maar helaas, dat mocht niet zo zijn. Ik moest het geluid volgen!
De rest van uw nieuwe pedaal voldoet aan onze gebruikelijke praktijk van componenten van topkwaliteit, handmatige bedrading en echte mechanische true-bypass-schakeling.
De robuuste, gevouwen stalen behuizing is gemaakt, geverfd en gezeefdrukt in Los Angeles door twee kleine bedrijven die al generaties lang bestaan.
Dus daar is het dan... het verhaal van The Good One, liefkozend bekend als de "G Smith" hier in de winkel. Ik hoop van harte dat je dit unieke pedaal nog vele jaren zult koesteren.
Wil je dit pedaal uitproberen? Dan ben je van harte welkom in mijn showroom! Klik voor openingstijden of om een afspraak te maken.
Nieuwsgierig naar dit pedaal? Neem contact met ons op via e-mail of stuur ons een bericht via de WhatsApp-knop rechtsonder op de site.
Om te beginnen zul je op de voorkant van je nieuwe pedaal wat tekstuele beschrijvingen zien die misschien wat vreemd overkomen. Om het allemaal wat begrijpelijker te maken, dacht ik dat ik even zou uitleggen wat ze betekenen.
Het begon allemaal met een restauratie. Eind 2020 ontving ik een e-mail van een klant genaamd G. Smith met een vraag over onze restauratieservice. Meneer Smith had een zeer zeldzame B-Muff met "driehoekige knop" uit 1972 die niet werkte. Hij wilde hem graag in zijn oude glorie herstellen en hoopte dat ik hem kon restaureren. Ik heb meneer Smith gevraagd het op te sturen. (Trouwens: "triangle knob" is pedaaljargon voor de eerste generatie Muffs die geproduceerd werden van ongeveer 1969 tot en met 1972/73. Dit specifieke pedaal werd beschouwd als de eerste versie van de Big Muff®, maar dan de 2e editie van dit pedaal. De eerste editie werd gemaakt op een geperforeerde printplaat, punt-tot-punt bedraad en in zeer beperkte oplage gemaakt. Alle V1-pedalen zijn gemakkelijk te onderscheiden door hun kleinere behuizing, aan-/uitschuifschakelaar aan de voorkant en supersimpele, eenkleurige zwarte graphics op helder gecoate stalen behuizingen. Vreemd genoeg, en naar mijn bescheiden mening, ziet geen van de knoppen uit dit tijdperk er ook maar enigszins driehoekig uit, maar om de een of andere reden is de naam bij Muff-liefhebbers blijven hangen.
Een tijdje later ontving ik (Matthew Holl/eigenaar) het pakket en omdat ik de enige ben die hier in de winkel reparaties uitvoert, legde ik het op de plank waar het een paar weken bleef liggen.
Eindelijk kon ik het repareren.
Ik heb het oude pedaal getest en zoals G. al zei, klonk het erg... slecht. Er waren wat kapotte onderdelen en de restanten van wat minder professionele reparaties die in de loop der jaren in elkaar waren geknutseld, wat niet ongebruikelijk is voor een pedaal van deze leeftijd.
Nadat ik wat gescheurde sporen had gerepareerd, de potten had vervangen en een paar gebarsten doppen had vervangen, kon ik hem aan de praat krijgen. Ik was verrast door de geluiden die ik hoorde. Maar voordat ik daarop inga, wil ik het even hebben over een paar dingen die me tijdens het werk opvielen.
Bij het bekijken van het circuit waren de waarden van de condensator en de weerstand niet extreem ongebruikelijk, maar voor een pedaal uit het "triangle knob"-tijdperk was deze specifieke combo er absoluut een die ik nog nooit eerder had gezien. Deze inconsistenties maken Muff-circuits zowel leuk als frustrerend (zoals veel mensen weten, waren de componenten in vroege Muff-circuits ongeveer net zo consistent als jailhouse pruno). Leuk, omdat het mensen zoals ik een enorm palet aan circuits geeft om mee te spelen, me in te verdiepen, na te maken, over te leren en eerlijk gezegd, verliefd op te worden. Frustrerend, omdat de doorsnee gebruiker te horen krijgt dat een bepaalde versie van de vintage Muff de "beste" is. Als ze uiteindelijk een van de heilige graal Muffers vinden, zijn ze soms erg teleurgesteld over hoe het pedaal klinkt. Waarom? In die begindagen van Electro-Harmonix gebruikte het bedrijf vaak alle componenten die ze goedkoop in bulk konden kopen. Zolang de buitenkant van de pedalen er hetzelfde uitzag, maakten ze zich niet al te druk om kleine verschillen in de circuits. Houd er rekening mee dat men in die tijd niet vaak pedalen naast elkaar A/B'de, om kleine nuances, tonen, enzovoort te vergelijken. Om een distortion- of fuzzpedaal te zijn, hoefde het alleen maar... te vervormen of te fuzzen! Zolang het geluid van het pedaal ongeveer gelijk was aan dat van de andere, kon het worden uitgezonden zonder dat iemand het doorhad.
“De Goede”
Kortom, na het bestuderen en analyseren van zoveel Muffs door de jaren heen, weet ik één ding zeker: vintage betekent niet altijd een geweldige klank. Dit geldt met name voor Muffs uit het tijdperk van de driehoeksknoppen, waarvan wordt gezegd dat ze tot wel 18 verschillende circuits in dezelfde behuizing hebben! Op het moment van schrijven ben ik er zelf twee tegengekomen die ik ondermaats vond. Dus hoewel dit pedaal een supercool exemplaar was, wist ik dat er geen garantie was dat het goed zou klinken. Voor een echte schat moet je een écht GOEDE Muff tegenkomen.
Toen ik alles op een rijtje had, was ik erg blij om te ontdekken dat ik in dit geval naar iets had geluisterd wat ik als een van de goede beschouw.
“1972”
Deze is vrij eenvoudig, zoals je vast wel hebt begrepen. Uit alles wat ik kon reconstrueren, is het pedaal waarschijnlijk in 1972 geproduceerd. De ongebruikelijke polariteit van het circuit (verrassend genoeg had het Smith-pedaal een positief aardcircuit, zeer zeldzaam voor een demper, ongeacht het tijdperk), evenals de transistors, maken dit apparaat gemakkelijker te dateren dan sommige andere.
“Vuile ingewanden”
Naast de ongebruikelijke componentwaarden viel me nog iets op: bijna elke condensator in het circuit was van het goedkope keramische schijftype. Keramische schijfcondensatoren waren in die tijd zeer talrijk en werden in veel situaties gebruikt waarin slechts een eenvoudige condensator nodig was om de klus te klaren; het hoefde niets bijzonders te zijn. In audiocircuits (met name circuits met hoge versterking) worden ze echter vaak vermeden omdat ze microfonisch en ruisachtig kunnen zijn en niet-lineaire eigenschappen hebben die in verschillende toepassingen minder wenselijk zijn. In de loop der jaren gaf zelfs Electro-Harmonix® de voorkeur aan het gebruik van alleen keramische condensatoren gemengd met de meer gewilde metaalfilmcondensatoren, en gebruikte zelden alleen keramische schijftypen om de eerder genoemde redenen. Er zijn andere versies van vintage Muffs geweest die volledig keramische condensatoren waren, maar niet veel.
Maar zoals velen van ons weten, zijn pedalen vreemd. Soms creëert het gebruik van de ‘verkeerde’ componenten een bepaalde magie die niet helemaal verklaard kan worden. Het G. Smith-pedaal was daar het bewijs van.
Dus hier komt het "Dirty Guts" om de hoek kijken. Ik besloot op zoek te gaan naar overtollige zakken met oude, verkruimelde keramische schijfdoppen. Hoe ouder en vuiler, hoe beter. Het was een kwestie van uitproberen; ik wilde doppen die oud waren, maar ook consistent. Er waren partijen die te inconsistent of te brokkelig en kwetsbaar waren door onjuiste opslag om te gebruiken. Sommige waren gewoon te goedkoop gemaakt. Maar na wat rondzoeken vond ik oude, vuile, ietwat verkruimelde, maar betrouwbare en consistente doppen die zouden helpen om de magie in Mr. Smiths pedaal te herscheppen.
Als je naar binnen kijkt bij The Good One, zie je een mix van oud en nieuw met een geheel eigen schoonheid.
Dat was de tekst op de voorkant. Nu gaan we verder met wat andere details in het hart van je nieuwe pedaal. We hebben de condensatoren al behandeld, dus laten we de rest van de kerncomponenten die we nog moeten bespreken, eens bekijken.
Weerstanden
Voor de goede heb ik ervoor gekozen om waar mogelijk NOS-koolstofcomposietweerstanden te gebruiken. Na wat metingen bleek er echter een bijzonder vreemde waarde te zijn die behoorlijk afweek van de opgegeven waarde. Omdat de waarde van deze weerstanden geen standaardwaarde is voor koolstofcomposietweerstanden, was de enige manier om dit te compenseren het gebruik van twee mil-spec metaalfilmweerstanden. Dus als je een kijkje in het pedaal neemt, zie je twee glimmende, nieuwe lichtblauwe weerstanden, genesteld tussen al die ouderwetse bruine koolstofcomposietweerstanden.
Transistoren
Voor de transistors koos ik twee transistors die ik nog nooit eerder had gebruikt of was tegengekomen. Ik heb een paar verschillende vintage transistors geprobeerd, een mix van oude en nieuwe, allemaal NOS, toen allemaal nieuwe, en verschillende combinaties daarvan. Dit pedaal zette me aan het zoeken buiten de standaard transistors die ik in het verleden had gebruikt. Na het doornemen van veel te veel datasheets, koos ik uiteindelijk voor een paar transistors die geen NOS waren, niet korrelig, niet zo moeilijk te vinden, niet vaak gebruikt voor pedalen, maar die absoluut het geluid van de originele halfbolvormige FS3700 black-top transistors perfect weerspiegelden. Ik wilde echt dat het een eigenzinnig oud onderdeel werd dat zo zeldzaam was als kippentanden, maar helaas, dat mocht niet zo zijn. Ik moest het geluid volgen!
De rest van uw nieuwe pedaal voldoet aan onze gebruikelijke praktijk van componenten van topkwaliteit, handmatige bedrading en echte mechanische true-bypass-schakeling.
De robuuste, gevouwen stalen behuizing is gemaakt, geverfd en gezeefdrukt in Los Angeles door twee kleine bedrijven die al generaties lang bestaan.
Dus daar is het dan... het verhaal van The Good One, liefkozend bekend als de "G Smith" hier in de winkel. Ik hoop van harte dat je dit unieke pedaal nog vele jaren zult koesteren.